Oyun, Öğrenme ve Deneyimin Birleşimi: Çocuk Müzeleri
Öz
Okul öncesi dönemdeki çocuklarda öğrenmelerin kalıcı olması, çocukların doğrudan
deneyimlemesini gerektirmektedir. Bu amaçla öğretmenler sınıf içindeki sınırlı öğrenme
alanlarının yanı sıra sınıf dışında da birçok öğrenme kaynağı oluşturmalıdırlar. Bu
amaçla öğretmenler çocuklara günlük hayatı da içine alacak çeşitli eğitim ortamları
ve eğitim etkinlikleri sunmalıdırlar.
Bu anlamda günümüzde pek çok ülkede çocukların öğrenme deneyimlerini artırmak
amacıyla okul dışı mekânlar olarak çocuk müzeleri, bilim merkezleri, doğa merkezleri
ve keşif odaları gibi çeşitli mekânlar oluşturulmuştur. Çocukları temel alarak kurulan
bu mekânlara en güzel örneklerden biri “çocuk müzeleri” dir. Geçmişi 1899’lara
uzanan çocuk müzeleri, diğer geleneksel müzeler gibi kültürel değerleri belgeleyen
ve sergileyen kurumlar olmanın yanı sıra çocuklara pek çok eğitim aktivitesi de
sunmaktadır. Çocuk müzeleri, çocuklara oyunlar yoluyla öğrenmeleri için tasarlanan
müzeler olup etkinliklerin odağında çocuklar yer almaktadır. Bu müzeler açık ve
kapalı alanda sundukları sergiler, programlar ve atölye çalışmaları yolu ile çocuklara
çeşitli öğrenme fırsatları sunmaktadırlar.
Bu çalışmada okul öncesi dönemde oyun, öğrenme ve öğrenme mekanları olarak
çocuk müzeleri hakkında bilgi verilecek ve çocuklarla çocuk müzesinde yapılabilecek
bir drama etkinliğine yer verilecektir.
Kaynaklar
Adıgüzel, Ö. (2003). Oyun ve drama ilişkisi. A. Öztürk (Ed.), Çocukta Yaratıcılık ve Drama (ss. 91-108). Eskişehir:
Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Adıgüzel, Ö. (2006). Okul dışında farklı bir öğrenme ortamı olarak çocuk müzeleri. Bilim, Eğitim, Toplum.
(4), 32-40.
Aktaş Arnas Y. & Sarıbaş Ş. (2017). Invastigation of young children’s outdoor play. OMEP 69. World Assembly
and International Conference sunulan bildiri. University of Zagreb Faculty of Teacher Education, Opatija,
Hırvatistan.
Aktaş Arnas, Y., Erden, Ş., Aslan, D., & Cömertpay, B. (2003). Okul öncesi öğretmenlerin günlük programda
yer verdikleri etkinlikler ve bu etkinliklerde kullandıkları yöntemler. G., Haktanır (Ed.) OMEP Dünya
Konsey Toplantısı ve Konferansı Bildiri Kitabı (ss. 435–450) İstanbul: Ya-pa Yayınevi.
Aktaş Y. & Mangır M. (1993). Çocuğun gelişimde oyunun önemi. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 26(16), 14-19.
Akyol, A. A & Köksal Akyol, A. (2015). Museums and early childhood education. Global Journal on Humanites
& Social Sciences, 01, 101-108.
Aslan D., Günay Bilaloğlu R., Aktaş Arnas Y., (2006). Okul öncesi öğretmenlerinin günlük programda yer
verdikleri matematik etkinliklerinin ve bu etkinlikleri uygulama biçimlerinin incelenmesi. O. Ramazan,
R. Zembat (Eds) Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Okul Öncesi Eğitimin Bugünü ve Geleceği Sempozyumu
Bildiri Kitabı (ss. 243-257). İstanbul: Ya-Pa Yayınevi.
Association of Children’s Museums (ACM). (2017). About Children’s Museums, http://www.childrensmuseums.
org. Erişim tarihi: 6.2.2017.
Bergen, D. (2002). The role of pretend play in children’s cognitive development. Early Childhood Reseach
Practice, 4(1), 1-8.
Buyurgan, S. & Bingöl, M. (2012). Müzede Öğrenme ve Çocuk Müzeleri. İ. San (Ed.), Çocuk Müzeleri ve
Yaratıcı Drama içinde (147-169). Ankara: Naturel Yayıncılık.
Carlsson-Paige, N., McLaughlin, G. B., & Almon, J. W. (2015). Reading Instruction in Kindergarten: Little to
Gain and Much to Lose. Alliance for Childhood & Defending the Early Years https://truthinamericaneducation.
com/wp-content/uploads/2015/06/readinginkindergarten_online-1.pdf. Erişim tarihi: 6.2.2017
Carver, A., Timperio, A. & Crawford, D. (2008) Playing it safe: The infl uence of neighbourhood safety on
children’s physical activity-A review. Health & Place, 14, 217–227.
Chaillé, C. (1978). The child’s conceptions of play, pretending, and toys: Sequences and structural parallels.
Human Development, 21, 201-210.
Cleaver, J. (1988) Doing Children’s Museums: A Guide to 225 Hands-on Museums. USA: Williamson Publishing
Co.
Coplan, R. J. & Arbeau, K. A. (2009). Peer interactions and play in early childhood. In K. H. Rubin, W. M.
Bukowksi, & B. Laursen (Eds), Social, emotional, and personality development in context (143-161). New
York: The Guilford Press.
Çocuk ve Gençlik Müzeleri Derneği. (2012). Tarihçe, http://www.cocukmuzem.org.tr. Erişim tarihi: 6.2.2017
Dilli, R., & Dümenci, S. B. (2015). Effect of museum education on teaching extinct animals lived in Anatolia
to pre-school children. Egitim ve Bilim, 40(181), 217–230.
Edwards, C., Gandini, L., & Forman, G. (1998). The hundred languages of children: The Reggio-Emilia approach-
advanced refl ections. Greenwich, CT: Ablex.
Fisher E. P. (1992). The impact of play on development: A meta-analysis. Play and Culture, 5, 159–181.
Fox, J. E. (2007). Back to basics: Play in early childhood. Early Childhood News, 12-15, www.earlychildhoodnews.
com/earlychildhood/article_view.aspx? ArticleID=240. Erişim tarihi: 6.2.2017
Galyer, K. T., & Evans, I. M. (2001). Pretend play and the development of emotion regulation in preschool
children. Early Child Development and Care, 166(1), 93-108.
Gilliam, W. S. (2005). Prekindergarteners left behind: Expulsion rates in state prekindergarten systems. New
York, NY: Foundation for Child Development.
Gray, P. (2011). The Decline of Play and the Rise of Psychopathology in Children and Adolescents s. American
Journal of Play, 3(4), 443–463.
Gürgah Oğul, İ. & Aktaş Arnas, Y. (2016). Preschool children’s mathematical experiences in outdoor play. In
R. Efe, İ. Koleva, E. Atasoy, & İ. Cürebal (Eds), Developments in educational sciences (196-207). Sofi a:
St. Kliment Ohridski University Press.
Henderson, T. Z., & Atencio, D. J. (2007). Integration of play, learning, and experience: What museums afford
young visitors. Early Childhood Education Journal, 35(3), 245–251.
Hirsh-Pasek, K., & Golinkoff, R. (2003). Einstein never used fl ashcards: How our children really learn and
why they need to playmore and memorize less. Emmaus, PA: Rodale Press.
Hohmann, M. & Weikart, D. P. (2000). Küçük çocukların eğitimi. (S. Saltiel & Ü. Öğüt, Çev.) Kuruçeşme,
İstanbul: Hisar Eğitim Vakfı Yayınları.
Howes, C., & Matheson, C. C. (1992). Sequences in the development of competent play with peers: Social and
social pretend play. Developmental Psychology, 28(5), 961–974.
Hughes, F. P., Noppe, L. D., & Noppe, I. C. (1985). Human development across the life span. St. Paul: West
Publishing Company.
Karadeniz, C. (2009). Dünyada çocuk müzeleri, bilim, keşif ve teknoloji merkezlerinin incelenmesi ve türkiye
için bir çocuk müzesi modeli oluşturulması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi,
Ankara.
Kültür ve Turizm Bakanlığı Kültür Varlıklarını Koruma Genel Müdürlüğü. (t.y.). Ankara çocuk müzesi. http://
www.kulturvarliklari.gov.tr/TR,77707/ankara-cocuk-muzesi.html. Erişim tarihi: 6.2.2017
Larson, R. W. (2001). How US children and adolescents spend time: What it does (and doesn’t) tell us about
their development. Current Directions in Psychological Science, 10(5), 160-164.
Luke, J. J., & Windleharth, T. (2013). The learning value of children’s museums: Building a fi eld-wide research
agenda. Association of Children’s Museum, http://www. childrensmuseums. org/images/learning-value-
of-childrens-museums-landscape-review. pdf. Erişim tarihi: 6.2.2017
Lundmark, C. (2002). Lifelong learning. AIBS Bulletin, 52(4), 325-325.
Mamak Belediyesi (t.y.). Türkiye’nin ilk çocuk müzesi Mamak’ta kuruluyor. http://www.mamak.bel.tr/turkiyenin-
ilk-cocuk-muzesi-mamakta-kuruluyor.aspx. Erişim tarihi: 6.2.2017
Mayfi eld, M. I. (2005). Children’s museums: purposes, practices and play? Early Child Development and
Care, 175(2), 179–192.
McCans, S. E. (2004). Wild places: An exploration of mothers’ attitudes & beliefs regarding risk in outdoor
play settings. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, The University of Guelph, Kanada.
McCaslin, N. (2016). Yaratıcı drama sınıfın içinde ve dışında. (P. Özdemir Şimşek, Çev.). Ankara: Nobel Yayınevi.
Michnick-Golinkoff, R. Hirsh-Pasek, K. & Singer, D.G. (2006). Play = Learning: A Challenge for Parents and
Educators. In D. G. Singer, R. Michnick Golinkoff, & K. Hirsh-Pasek (Eds), Play=learning: How play
motivates and enhances children’s cognitive and social- emotional growth (1-20). New York, NY: Oxford
University Press.
Miller, E., & Almon, J. (2009). Crisis in the kindergarten: Why children need to play in school (Alliance for
Childhood Rep. No. NJ3a). College Park, MD.
Palincsar, A. S. (1998). Social constructivist perspectives on teaching and learning. Annual review of psychology,
(1), 345-375.
Pellegrini, A. D. (1980). The relationship between kindergartner’s play and achievement in prereading, language,
and writing. Psychology in the schools, 17(4), 530-535.
Rideout, V. & Hamel, E. (2006). Media Family: Electronic Media in the Lives of Infants, Toddlers, Preschoolers,
and Their Parents, Menlo Park, California: Henry J. Kaiser Family Foundation.
Rubin, K.H., Coplan, R. Chen, X., Bowker, J.C., McDonald, K. & Heverly-Fitt, S. (2015). Peer relationships
in childhood. In M. H. Bornstein & M.E. Lamb (Eds.), Developmental science: An advanced textbook. (7th
edition) (591-649). New York: Psychology Press.
Samuelsson, I. P., & Carlsson, M. A. (2008). The Playing Learning Child: Towards a pedagogy of early childhood.
Scandinavian Journal of Educational Research, 52(6), 623–641.
Samuelsson, I. P., & Carlsson, M. A. (2008). The Playing Learning Child: Towards a pedagogy of early childhood.
Scandinavian Journal of Educational Research, 52(6), 623–641.
Singer, D. G., Golinkoff, R. M., & Hirsh-Pasek, K. (Eds.). (2006). Play= Learning: How play motivates and
enhances children’s cognitive and social-emotional growth. New York, NY: Oxford University Press.
Smith, P.K., Takhvar, M., Gore, N., & Vollstedt, R. (1985). Play in young children: Problems of defi nition,
categorization and measurement. Early Child Development and Care, 19, 25-41.
Speaker, K. M. (2001). Interactive exhibits theory: Hints for implementing learner-centered activities in elementary
class- rooms. Education, 121, 610–614.
Stipek, D., Feiler, R., Daniels, D., & Milburn, S. (1995). Effects of different instructional approaches on young
children’s achievement and motivation. Child development, 66(1), 209-223.
Veitch, J., Bagley, S., Ball, K., & Salmon, J. (2006). Where do children usually play? A qualitative study of
parents’ perceptions of infl uences on children’s active free-play. Health and Place 12, 383–393.
Vygotsky, L. (1978). The role of play in development. In M. Cole (Trans.), Mind in Society (pp. 92-104).
Cambridge, MA: Harvard University Press.
Whitebread, D. D., Basilio, M., Kuvalja, M. & Verma, M. (2012). The importance of play: a report on the value
of children’s play with a series of policy recommendations. Brussels, Belgium: Toys Industries for Europe.
Wright, J. C., Huston, A. C., Vandewater, E. A., Bickham, D. S., Scantlin, R. M., Kotler, J. A., Hofferth, S.
(2001). American children’s use of electronic media in 1997: A national survey. Applied Developmental
Psychology, 22, 31–47.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
TUDEB is licensed under a Creative Commons License.
Copyright © 2016
Yaratıcı Drama Dergisi
Tüm Hakları Saklıdır